De waarde van TRYTHIS?! - Marcissa van Schuilenburg

Marcissa van Schuilenburg

‘De vrijheid leerde me om verder te denken’

Tijdens haar studies Docent Theater en Dramatherapie deed ze twee keer mee met TRYTHIS?! en als ze tijd had, zou ze zo weer mee doen: Marcissa van Schuilenburg.

Wat maakte TRYTHIS?! voor jou zo leuk om aan mee te doen?
‘De eerste keer werkte ik met Tim Verbeek, die ken ik goed. Dus toen hebben we samen erg veel lol gehad tijdens het project. De tweede keer was onder leiding van Eelco Venema. Hij heeft als maker een heel eigen stijl. Dat gaf veel nieuwe input en ik werd echt uitgedaagd als speler. Dat was voor mij een grote meerwaarde. Het is sowieso heel erg leuk dat je een beetje ‘mee mag doen’ bij het gezelschap waar je normaal niet zomaar bij kunt spelen.’

Wat is voor jou de waarde van het TRYTHIS?!-project?
‘Dat er vanuit jonge, onbevangen mensen wordt gewerkt. Een jonge maker die veel van theater weet en jonge spelers die er heel veel zin in hebben. Die combinatie is erg waardevol, denk ik. De regisseur wordt uitgedaagd door datgene wat de jonge spelers aanleveren. Die denken soms heel anders en niet in een bepaald stramien. En als spelers word je uitgedaagd om nieuwe dingen uit te proberen. Het stimuleert elkaar. Zo worden er hele leuke vormen gevonden die je anders misschien niet had kunnen bedenken.’

Heb je dingen geleerd in het project?
‘Ik heb meer vrijheid in spelen en maken ontdekt, ik leerde om verder te durven denken. Bij Tim kregen we veel vrije opdrachten waarbij we alle materialen van Tryater, zoals kostuums en rekwisieten, mochten gebruikten. Dat was heel gaaf, want als ik op school theater maakte dan had je bijna geen spullen en nu wel. Dat bood nieuwe mogelijkheden. Bij Eelco leerde ik vooral veel van zijn fysieke speelstijl. Ik werd me meer bewust van mijn lichaam en wat ik daarmee kon doen.’

Hoe was het om als groep zo’n stuk te maken?
‘Het was heel mooi om te zien hoe iedereen met heel verschillende dingen kwam als we een vrije opdracht kregen. We hadden allemaal dezelfde opdracht, evenveel tijd en de resultaten waren compleet anders. Heel inspirerend was dat.

Verder deed ik het project echt om zelf dingen te leren. Minder voor de gezelligheid. Ik kwam om iets te halen bij Tryater. Ik had behoefte aan verdieping. Ik ben mezelf daarin ook wel tegen gekomen. Soms mag ik meer beseffen dat ik niet overal het beste van mezelf hoef te laten zien.

Doordat je met zoveel verschillende mensen werkt, leer je ook samenwerken. Iedereen werkt anders en vindt andere dingen prettig. Daar moet je dan een middenweg in vinden met zijn allen. Elk persoon heeft ook zijn eigen kwaliteiten, ik heb geleerd om mijn plekje daarin te vinden. Hoe ik met wat ik kan weer kan aansluiten bij een ander.’

Hoe vond je het om vanuit een persoonlijke invalshoek te werken?
‘Ik vond dat heel erg interessant. Het past ook bij de dramatherapie-opleiding die ik nu heb gedaan, daar is dat heel normaal. Ik merkte dat ik het extra leuk vond omdat je de verdieping in jezelf kunt zoeken: hoe kijk ik tegen dit thema aan? Hoe kan ik een persoonlijk verhaal op het podium brengen en het omvormen naar iets grappigs of geks? Door de persoonlijke insteek leer je elkaar goed kennen en word je hechter. Het zorgt ook voor een bepaalde echtheid op het podium die ik heel mooi vind om te zien.’

Wat is voor jou het TRYTHIS?!-gevoel?
‘Het project heeft iets speels en ook iets stiekems. Je kunt ‘aanklooien’ in een professionele omgeving en je mag dingen die je normaal niet kunt doen. Dat is heel leuk. Daarnaast is het project ook heel persoonlijk door de manier van werken, jij als mens wordt als uitgangspunt genomen.

Ik denk dat het ook een werkzaam ingrediënt van TRYTHIS?! is. Dat maakt het toegankelijk. Want iedereen heeft wel een eigen mening, een eigen passie of een bepaald beeld bij iets. Iedereen heeft herinneringen. Met een beetje sturing door een maker kun je daar iets moois van maken.’

MARIT DE WEERD